Τα τελευταία χρόνια με τις σύγχρονες τεχνικές και τα εξελιγμένα συστήματα βιοϋλικών μπορούμε να κατασκευάζουμε προσθετικές αποκαταστάσεις με απαράμιλλη αισθητική.
Στεφάνες–Θήκες
Η επιεμφυτευματική στεφάνη είναι μια ακίνητη προσθετική αποκατάσταση που συγκολλάται ή κοχλιώνεται στο εμφύτευμα.
Η πλέον συντηρητική λύση για να αποκατασταθεί το κενό που δημιουργείται με την απώλλεια ενός δοντιού είναι η τοποθέτηση ενός οδοντικού εμφυτεύματος. Πάνω στο εμφύτευμα συνδέεται το προσθετικό κολόβωμα. Το προσθετικό κολόβωμα διατρέχει την περιοχή μεταξύ εμφυτεύματος και παρυφής των ούλων και προσομοιάζει με τροχισμένο δόντι. Η στεφάνη, (σ.σ. ”θήκη”) , τοποθετείται επί του προσθετικού κολοβώματος και έχει το σχήμα, το χρώμα και το μέγεθος του φυσικού δοντιού που λείπει.
Για να επιτύχουμε την αισθητική αποκατάσταση της νωδής περιοχής (δηλ. εκεί που λείπει το δόντι) πρέπει να έχει προηγηθεί προσθετικά κατευθυνόμενη τοποθέτηση του εμφυτεύματος. Δηλαδή το εμφύτευμα, που θα υποδεχτεί τη στεφάνη, πρέπει να έχει τοποθετηθεί με βάση την πιο κατάλληλη θέση.
Γέφυρες σε Εμφυτεύματα
-
Προσωρινές Αποκαταστάσεις
Πρόκειται για προσωρινές αποκαταστάσεις δηλαδή προσωρινές στεφάνες ή προσωρινές γέφυρες που τοποθετούνται ακριβώς μετά την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Ο ρόλος τους είναι πολύ σημαντικός, γιατί αποκαθιστούν άμεσα την αισθητική και τη λειτουργικότητα της περιοχής, και επιπλέον διατηρούν το σχήμα των ουλικών ιστών.
Με τις μεταβατικές αποκαταστάσεις ο ασθενής έρχεται με δόντια και φεύγει με δόντια την ίδια την ημέρα της επέμβασης.
Η μεταβατική στεφάνη ή η μεταβατική γέφυρα κατασκευάζεται πριν από την επέμβαση και τοποθετείται μετά το τέλος της επέμβασης. Οι μεταβατικές αποκαταστάσεις μπορούν να τοποθετηθούν είτε επί των εμφυτευμάτων που τοποθετήθηκαν (άμεση φόρτιση), είτε επί δοντιών.
Ενδοριζικοί Άξονες
Η τοποθέτηση του κατάλληλου ενδορριζικού άξονα σε ένα δόντι-στήριγμα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποκατάσταση των δοντιών με στεφάνες-θήκες και αποτελεί απαραίτητη επανορθωτική αποκατάσταση σε πολύ κατεστραμένα δόντια, στα οποία έχει γίνει ενδοδοντική θεραπεία.
Υλικά κατασκευής για εξατομικευμένους άξονες είναι τα χρωμιο-κοβαλτιούχα κράματα, η χρυσο-πλατίνα, τα ενισχυμένα ολοκεραμικά συστήματα, ενώ οι προκατασκευασμένοι άξονες είναι άξονες από υαλονήματα και ανθρακονήματα.
Η επιλογή του κατάλληλου άξονα εξαρτάται από το δόντι και από την προσθετική αποκατάσταση που θα υποδεχτεί.
Μερικές Οδοντοστοιχίες
Πρόκειται για κινητές προσθέσεις με μεικτή στήριξη, που στηρίζονται δηλ. είτε σε δόντια και σε ούλα, είτε σε οδοντικά εμφυτεύματα και σε ούλα. Οι μερικές οδοντοστοιχίες μπορούν να αφαιρεθούν από το στόμα και να τοποθετηθούν στη θέση τους από τον ασθενή, σε αντίθεση με τις ακίνητες αποκαταστάσεις (στεφάνες και γέφυρες), οι οποίες τοποθετούνται από τον θεράποντα στη θέση τους και δεν μπορούν να αφαιρεθούν από τον ασθενή.
Στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν αρκετά δόντια-στηρίγματα ή οδοντικά εμφυτεύματα για να στηρίξουν μια συγκολλούμενη γέφυρα, τότε η μερική οδοντοστοιχία ή κατά το κοινώς λεγόμενο ”μηχάνημα” είναι μια αξιόπιστη και ασφαλής λύση.
Ολικές Οδοντοστοιχίες
Πρόκειται για κινητές αποκαταστάσεις, δηλ. ο ασθενής μπορεί να τις αφαιρεί από το στόμα και να τις τοποθετεί στη θέση τους κατά το δοκούν.
Οι επιεμφυτευματικές οδοντοστοιχίες βρίσκουν απόλυτη εφαρμογή σε ολικά νωδούς ασθενείς (δηλ σε ασθενείς που δεν έχουν κανένα δόντι) είτε στην άνω γνάθο είτε στην κάτω γνάθο.
Τα εμφυτεύματα ενώνονται με μια μεταλλική δοκό-μπάρα, η οποία δίνει αντοχή και συγκράτηση στη μερική οδοντοστοιχία (επένθετη οδοντοστοιχία).
Αποτελούν τη λύση εκλογής σε ασθενείς με εξαιρετικά απορροφημένη φατνιακή ακρολοφία της κάτω γνάθου (το κόκκαλο έχει απορροφηθεί πολύ και δεν μπορεί να τοποθετηθεί ικανός αριθμός εμφυτευμάτων, που θα στηρίξει μια ακίνητη γέφυρα).
