Είναι αυτές οι στιγμές, αυτές της ανάγκης για κατανόηση, αυτές που η ανθρώπινη πλευρά διαγράφει τα προβλήματα της κοινωνίας μας..Είναι αυτή ακριβώς η στιγμή που καταλαβαίνεις τι εστί άνθρωπος...Έτσι λοιπον, σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια απ΄αυτές τις στιγμές...μια στιγμή χαράς..γνώσης...μια στιγμή δύναμης, ψυχικής.
Ο/η ασθενής που προσήλθε στο ιατρείο μου χωρίς δόντια στην άνω γνάθο μου είπε: "Είμαι 39 ετών..Δεν μπορώ άλλο...δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις προσωπικές μου αλλα και στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις..Είναι μια περίοδος δύσκολη...έχω 3 παιδιά...και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα έτσι ώστε να γίνει άμεσα και ακίνητα η αποκατάσταση"......Μετά απο λίγη σκέψη και μετέπειτα συζήτηση με τον/την ασθενή μου..του/της είπα ότι εφόσον δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε γέφυρα ούτε ολική αποκατάσταση με εμφυτεύματα θα γίνει αποκατάσταση με μερική οδοντοστοιχεία (μασέλα). Αμέσως μου είπε ΟΧΙ... ΟΧΙ.. ΟΧΙ... δεν θα μπορέσω... Και της απάντησα οτι...δεν θα είναι αυτές που ξέρεις... δεν θα έχει ούτε μέταλλα πάνω...ούτε μεταλλικά άγγιστρα...ούτε θα καλύπτει τον ουρανίσκο μας στην άνω γνάθο, η οποία θα δημιουργούσε αναγούλες και τάσεις εμετού......Της είπα απλά..με τα δεδομένα που έχουμε, θα με αφήσεις να κάνω ότι καλύτερο μπορώ... To αποτέλεσμα.......μπορείτε να το δείτε.
Υ.Γ : Φαίνεται ΠΑΝΤΑ αδύνατο, μέχρι να γίνει.
Σας ευχαριστώ
Με εκτίμηση,
Δρ Μαρία Κοιλώνη
Φωτογραφίες
